
Donderdag 23 juni 2022
Enkele weken geleden werden wij via een webinar ingewijd in de gebruiken en visie van de Orthodoxe en Protestantse kerken. In deze lezing gaan wij dieper in op de iconografie van de Christelijk kerken.
Met iconografie bedoelen wij niet alleen strikt de kunst van de iconen, maar ruimer gezien, het gebruik van afbeeldingen in de Christelijke kerken. De term icoon (eikwn) werd oorspronkelijk gebruikt voor elke beeldende voorstelling, van monumentale schilderkunst op de muren en koepels van kerken tot de miniatuurkunst in boeken. In deze uiteenzetting beperken wij ons echter tot de ‘iconen’ zoals wij ze kennen uit de Oosterse (Orthodoxe) kerken.
In de oude wereld bestond het verbod afbeeldingen te maken van levende wezens: de Wet van Mozes was duidelijk: Gij zult geen afbeeldingen maken! Dit verbod zindert zelfs nog door in onze moderne wetgeving: straten en pleinen, stadia en zalen, mogen niet vernoemd worden naar levende personen, met uitzondering van de leden van de koninklijke familie. Hoe is het dan te verklaren dat wij toch afbeeldingen maken en maakten van mens en dier, God, heiligen en engelen?
Een tweede luik van de uiteenzetting gaat over de betekenis en de symboliek van de iconografie, het vervaardigen van iconen en hun opstelling in kerken en iconostases. Wij sluiten af met enkele vergelijkende stromingen binnen de iconografie van de Orthodoxe kerken.
Praktische informatie